Wykopał fundament, pogłębił i położył na skale. Gdy przyszła powódź, przedarła się rzeka do owego domu, lecz nie zdołała go poruszyć, bo on dobrze został zbudowany. (Łk 6,48)
Aby nasz wspólny Dom nie zalała powódź, jest on osadzony na solidnych fundamentach:
I. Słowo Boże
Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce. (Ps 119,105)
Nasze spotkania opierają się na rozważaniu Słowa Bożego. Staramy się odczytywać wolę Bożą w Słowie, dzielimy się swoimi przemyśleniami i doświadczeniem jak to Słowo działa w naszym życiu. Zakłada to nie tylko czytanie Słowa i mówienie o nim, ale także działanie, choćby małe, i dawanie świadectwa w naszej rodzinie, wśród przyjaciół, w naszych miejscach pracy.
II. Modlitwa
Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich. (Mt 18,19)
Wsłuchując się w słowa z Ewangelii św. Mateusza wierzymy, że modlitwa wspólnoty ma szczególną moc, dlatego też modlitwa towarzyszy nam cały czas podczas spotkania. Nią zaczynamy każde spotkanie, dziękując za wszelkie dobro i prosząc o dary Ducha Św. na czas dzielenia, i nią kończymy, w szczególny sposób polecając się opiece naszego patrona – św. Benedykta z Nursji.
W ramach naszej wspólnoty działa grupka osłonowa, której członkowie codziennie łączą się we wspólnej modlitwie:
– w intencji całej wspólnoty, proszą o ochronę i kierownictwo Ducha Św. w jej rozwoju,
– za każdego członka wspólnoty, prosząc o potrzebne łaski i Boże błogosławieństwo,
– we wszystkich intencjach członków wspólnoty składanych indywidualnie.
III. Adoracja
Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! (J15,9)
W naszym rozwoju duchowym znajdujemy czas na adorację, aby po prostu trwać przy Panu ukrytym w małym kawałku Hostii. Dlatego w każdy trzeci wtorek miesiąca po spotkaniu gromadzimy się wspólnie na Adoracji w kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej w kolegiacie św. Anny.
Ponadto każdego tygodnia grupa osób z naszej wspólnoty łączy się we wspólnej modlitwie adorując Najświętszy Sakrament, pozwalając Bogu działać w ciszy, która przemienia serce.
IV. Eucharystia
Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. (J6,35)
Chleb życia… właśnie po ten chleb przychodzimy w każdy ostatni wtorek miesiąca. Stajemy wspólnie przy Eucharystycznym stole, aby ugasić swój wewnętrzny głód, zaczerpnąć ze zdroju zbawienia i nabrać sił na dalszą drogę.
Eucharystia to wielka tajemnica, której nie sposób opisać słowami. Można jedynie spróbować się nad nią pochylić, aby na nowo odkrywać wartość tej Wieczernikowej Uczty, by świadomie zająć właściwe – własne miejsce przy Jego stole.